मदनुग्रहाय परमं(ङ्) गुह्यमध्यात्मसंज्ञितम् ।

यत्त्वयोक्तं वचस्तेन मोहोऽयं विगतो मम ॥ १ ॥

भवाप्ययौ हि भूतानां श्रुतौ विस्तरशो मया ।

त्वत्तः कमलपत्राक्ष माहात्म्यमपिचाव्ययम् ॥ २ ॥

एवमेतद्यथात्थ त्वमा(म्+आ)त्मानं परमेश्वर ।

द्रष्टुमिच्छामि ते रूपमै(म्+ऐ)श्वरं पुरुषोत्तम ॥ ३ ॥

मन्यसे यदि तच्छक्यं मया द्रष्टुमिति प्रभो ।

योगेश्वर ततो मे त्वं(न्) दर्शयात्मानमव्ययम् ॥ ४ ॥

पश्य मे पार्थ रूपाणि शतशोऽथ सहस्रशः ।

नानाविधानि दिव्यानि नानावर्णाकृतीनि च ॥ ५ ॥

पश्यादित्यान्वसून् रुद्रान(न्+अ)श्विनौ मरुतस्तथा ।

बहून्यदृष्टपूर्वाणि पश्याश्चर्याणि भारत ॥ ६ ॥

इहैकस्थं(ञ्) जगत्कृत्स्नं पश्याद्य सचराचरम् ।

मम देहे गुडाकेश यच्चान्यद्द्रष्टुमिच्छसि ॥ ७ ॥

न तु मां शक्यसे द्रष्टुम(म्+अ)नेनैव स्वचक्षुषा ।

दिव्यं(न्) ददामि ते चक्षुः पश्यमे योगमैश्वरम् ॥ ८ ॥

एवमुक्त्वा ततो राजन्म(न्+म)हायोगेश्वरो हरिः ।

दर्शयामास पार्थाय परमं रूपमैश्वरम् ॥ ९ ॥

अनेकवक्त्रनयनम(म्+अ)नेकाद्भुतदर्शनम् ।

अनेकदिव्याभरणं दिव्यानेकोद्यतायुधम् ॥ १० ॥

दिव्यमालांबरधरं(न्) दिव्यगंधानुलेपनम् ।

सर्वाश्चर्यमयं(न्) देवम(म्+अ)नंतं विश्वतोमुखम् ॥ ११ ॥

दिवि सूर्यसहस्रस्य भवेद्युगपदुत्थिता ।

यदि भाः सदृशी सा स्याद्भा(त्+भा)सस्तस्य महात्मनः ॥ १२॥

तत्रैकस्थं(ञ्) जगत्कृत्स्नं प्रविभक्तमनेकधा ।

अपश्यद्देवदेवस्य शरीरे पांडवस्तदा ॥ १३ ॥

ततः स विस्मयाविष्टो हृष्टरोमा धनंजयः ।

प्रणम्य शिरसा देवं(ङ्) कृतांजलिरभाषत ॥ १४ ॥

पश्यामि देवांस्तव देव देहे सर्वांस्तथा भूतविशेषसंघान् ।

ब्रह्माणमीशं(ङ्) कमलासनस्थमृ(स्थं+ऋ)षींश्च सर्वानुरगांश्च दिव्यान् ॥१५॥

अनेकबाहूदरवक्त्रनेत्रं पश्यामि त्वां सर्वतोऽनंतरूपम् ।

नांतं(न्) न मध्यं(न्) न पुनस्तवादिं पश्यामि विश्वेश्वर विश्वरूप ॥१६॥

किरीटिनं (ङ्) गदिनं(ञ्) चक्रिणं(ञ्) च तेजोराशिं सर्वतो दीप्तिमंतम् ।

पश्यामि त्वां दुर्निरीक्ष्यं समंताद्दी (त्+दी)प्तानलार्कद्युतिमप्रमेयम् ॥१७॥

त्वमक्षरं परमं वेदितव्यं (न्) त्वमस्य विश्वस्य परं (न्) निधानम्।

त्वमव्ययः शाश्वतधर्मगोप्ता सनातनस्त्वं पुरुषो मतो मे ॥ १८ ॥

अनादिमध्यांतमनंतवीर्यम (म्+अ) नंतबाहुं शशिसूर्यनेत्रम् ।

पश्यामि त्वां दीप्तहुताशवक्त्रं स्वतेजसा विश्वमिदं (न्) तपंतम् ॥ १९॥

वापृथिव्योरिदमंतरं हि व्याप्तं (न्) त्वयैकेन दिशश्च सर्वाः ।

दृष्ट्वाद्भुतं रूपमुग्रं(न्) तवेदं लोकत्रयं प्रव्यथितं महात्मन् ॥ २० ॥

अमी हि त्वां सुरसंघा विशंति केचिद्भीताः प्रांजलयो गृणंति ।

स्वस्तीत्युक्त्वा महर्षिसिद्धसंघाः स्तुवंति त्वां स्तुतिभिः पुष्कलाभिः॥२१॥

रुद्रादित्या वसवो ये च साध्या विश्वेऽश्विनौ मरुतश्चोष्मपाश्च ।

गंधर्वयक्षासुर सिद्धसंघाः वीक्षंते त्वां विस्मिताश्चैव सर्वे ॥ २२ ॥

रूपं महत्ते बहुवक्त्रनेत्रं महाबाहो बहुबाहूरुपादम् ।

बहूदरं बहुदंष्ट्राकरालं(न्) दृष्ट्वा लोकाः प्रव्यथितास्तथाहम् ॥ २३॥

नभःस्पृशं(न्) दीप्तमनेकवर्णं व्यात्ताननं(न्) दीप्तविशालनेत्रम् ।

दृष्ट्वाहि त्वां प्रव्यथितांतरात्मा धृतिं(न्) न विंदामि शमं(ञ्) च विष्णो ॥२४॥

दंष्ट्राकरालानि च ते मुखानि दृष्ट्वैव कालानलसन्निभानि ।

दिशो न जाने न लभे च शर्म प्रसीद देवेश जगन्निवास ॥ २५ ॥

अमी च त्वां(न्) धृतराष्ट्रस्य पुत्राः सर्वे सहैवावनिपालसंघैः ।

भीष्मो द्रोणः सूतपुत्रस्तथासौ सहास्मदीयैरपि योधमुख्यैः ॥ २६ ॥

वक्त्राणि ते त्वरमाणा विशंति दंष्ट्राकरालानि भयानकानि ।

केचिद्विलग्ना दशनांतरेषु संदृश्यंते चूर्णितैरुत्तमांगैः ॥ २७ ॥

यथा नदीनां बहवोंऽबुवेगाः समुद्रमेवाभिमुखा द्रवंति ।

तथा तवामी नरलोकवीरा विशंति वक्त्राण्यभिविज्वलंति ॥ २८ ॥

यथा प्रदीप्तं(ञ्) ज्वलनं पतंगा विशंति नाशाय समृद्धवेगाः ।

तथैव नाशाय विशंति लोकास्त(काः+त)वापि वक्त्राणि समृद्धवेगाः ॥ २९ ॥

लेलिह्यसे ग्रसमानः समंताल्लो(त्+लो)कान् समग्रान्वदनैर्ज्वलद्भिः ।

तेजोभिरापूर्य जगत्समग्रं भासस्तवोग्राः प्रतपंति विष्णो ॥ ३० ॥

आख्याहि मे को भवानुग्ररूपो नमोऽस्तु ते देव वरप्रसीद ।

विज्ञातुमिच्छामि भवंतमाद्यं(न्) न हि प्रजानामि तव प्रवृत्तिम् ॥ ३१ ॥

कालोऽस्मि लोकक्षय कृत्प्रवृद्धो लोकान्समाहर्तुमिह प्रवृत्तः ।

ऋतेऽपि त्वां(न्) न भविष्यंति सर्वे येऽवस्थिताः प्रत्यनीकेषु योधाः ॥ ३२ ॥

तस्मात् त्वमुत्तिष्ठ यशो लभस्व जित्वा शत्रून् भुंक्ष्व राज्यं समृद्धम् ।

मयैवैते निहताः पूर्वमेव निमित्तमात्रं भव सव्यसाचिन् ॥ ३३ ॥

द्रोणं(ञ्)च भीष्मं(ञ्)च जयद्रथं(ञ्)च कर्णं(न्)तथान्यानपि योधवीरान्।

मया हतांस्त्वं(ञ्)जहि मा व्यतिष्ठा युध्यस्व जेतासि रणे सपत्नान् ॥ ३४ ॥

एतच्छ्रुत्वा वचनं(ङ्) केशवस्य कृतांजलिर्वेपमानः किरीटी ।

नमस्कृत्वा भूय एवाह कृष्णं सगद्गदं भीतभीतः प्रणम्य ॥ ३५ ॥

स्थाने हृषीकेश तव प्रकीर्त्या जगत्प्रहृष्यत्यनुरज्यते च ।

रक्षांसि भीतानि दिशो द्रवंति सर्वे नमस्यंति च सिद्धसंघाः ॥ ३६ ॥

कस्माच्च ते न नमेरन् महात्मन् गरीयसे ब्रह्मणोऽप्यादिकर्त्रे ।

अनंत देवेश जगन्निवास त्वमक्षरं सदसत्तत्परं यत् ॥ ३७ ॥

त्वमादिदेवः पुरुषः पुराणस्त्व(णः+त्व)मस्य विश्वस्य परं(न्) निधानम् ।

वेत्तासि वेद्यं(ञ्) च परं(ञ्) च धाम त्वया ततं विश्वमनंतरूप ॥ ३८ ॥

वायुर्यमोऽग्निर्वरुणः शशांकः प्रजापतिस्त्वं प्रपितामहश्च ।

नमो नमस्तेऽस्तु सहस्रकृत्वः पुनश्च भूयोऽपि नमो नमस्ते ॥ ३९ ॥

नमः पुरस्तादथ पृष्ठतस्ते नमोऽस्तु ते सर्वत एव सर्व ।

अनंतवीर्यामित विक्रमस्त्वं सर्वं समाप्नोषि ततोऽसि सर्वः ॥ ४० ॥

सखेति मत्वा प्रसभं यदुक्तं हे कृष्ण हे यादव हे सखेति ।

अजानता महिमानं(न्) तवेदं मया प्रमादात्प्रणयेन वापि ॥ ४१ ॥

यच्चावहासार्थमसत्कृतोऽसि विहारशय्यासनभोजनेषु ।

एकोऽथवाप्यच्युततत्समक्षं तत्क्षामये त्वामहमप्रमेयम् ॥ ४२ ॥

पितासि लोकस्य चराचरस्य त्वमस्य पूज्यश्च गुरुर्गरीयान् ।

न त्वत्समोऽस्त्यभ्यधिकः कुतोऽन्यो लोकत्रयेऽप्यप्रतिमप्रभाव ॥ ४३ ॥

तस्मात् प्रणम्य प्रणिधाय कायं प्रसादये त्वामहमीशमीड्यम् ।

पितेव पुत्रस्य सखेव सख्युः प्रियः प्रियायार्हसि देव सोढुम् ॥ ४४ ॥

अदृष्टपूर्वं हृषितोऽस्मि दृष्ट्वा भयेन च प्रव्यथितं मनो मे ।

तदेव मे दर्शय देवरूपं प्रसीद देवेश जगन्निवास ॥ ४५ ॥

किरीटिनं(ङ्) गदिनं(ञ्) चक्रहस्तमि(म्+इ)च्छामि त्वां(न्) द्रष्टुमहं(न्) तथैव ।

तेनैव रूपेण चतुर्भुजेन सहस्रबाहो भव विश्वमूर्ते ॥ ४६ ॥

मया प्रसन्नेन तवार्जुनेदं रूपं परं(न्) दर्शितमात्मयोगात् ।

तेजोमयं विश्वमनंतमाद्यं यन्मे त्वदन्येन न दृष्टपूर्वम् ॥ ४७ ॥

न वेदयज्ञाध्ययनैर्न दानैर्न(नैः+न) च क्रियाभिर्न तपोभिरुग्रैः ।

एवं रूपः शक्य अहं(न्) नृलोके द्रष्टुं(न्) त्वदन्येन कुरुप्रवीर ॥ ४८ ॥

मा ते व्यथा मा च विमूढभावो दृष्ट्वा रूपं(ङ्) घोरमीदृङ्ममेदम् ।

व्यपेतभीः प्रीतमनाः पुनस्त्वं(न्) तदेव मे रूपमिदं प्रपश्य ॥ ४९ ॥

इत्यर्जुनं वासुदेवस्तथोक्त्वा स्वकं रूपं(न्) दर्शयामास भूयः ।

आश्वासयामास च भीतमेनं भूत्वा पुनः सौम्यवपुर्महात्मा ॥ ५० ॥

दृष्ट्वेदं मानुषं रूपं(न्) तव सौम्यं(ञ्) जनार्दन ।

इदानीमस्मि संवृत्तः सचेताः प्रकृतिं(ङ्) गतः ॥ ५१ ॥

सुदुर्दर्शमिदं रूपं(न्) दृष्टवानसि यन्मम ।

देवा अप्यस्य रूपस्य नित्यं(न्) दर्शनकांक्षिणः ॥ ५२ ॥

नाहं वेदैर्न तपसा न दानेन न चेज्यया ।

शक्य एवंविधो द्रष्टुं(न्) दृष्टवानसि मां यथा ॥ ५३ ॥

भक्त्या त्वनन्यया शक्य अहमेवंविधोऽर्जुन ।

ज्ञातुं(न्) द्रष्टुं(ञ्) च तत्त्वेन प्रवेष्टुं(ञ्) च परंतप ॥ ५४ ॥

मत्कर्मकृन्मत्परमो मद्भक्तः संगवर्जितः ।

निर्वैरः सर्वभूतेषु यः स मामेति पांडव ॥ ५५ ॥

ओं तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे श्रीकृष्णार्जुनसंवादे विश्वरूपदर्शनयोगोनाम एकादशोऽध्यायः ॥ ११ ॥ ॥४६९॥